Waarom?

2 tot 45 (!)* verkrachtingen per uur (!!) in de RDC. Duizelingwekkende cijfers waar een mens het koud van krijgt, zelfs in de Congolese hitte. Zeker sinds de opeenvolgende oorlogen in de jaren 1990, heeft dit fenomeen zich over het Congolese grondgebied verspreid, met als voornaamste slachtoffer : vrouwen en kinderen. Waren het tijdens de oorlog vooral mannen in uniform die zich schuldig maakten aan deze gruwelijke daden, dan stelt men vast dat dit gedrag tot op de dag van vandaag geïmiteerd wordt door gewone burgers. Het is alsof het de gewoonste zaak van de wereld geworden is om een vrouw te verkrachten.

Alhoewel de oorzaken van dit fenomeen zeer complex zijn, is het zeker dat het taboe dat er bestaat rond sexueel geweld en dat slachtoffers ervan weerhoudt om zich kenbaar te maken, de vicieuze cirkel van straffeloosheid in stand houdt.

Ter illustratie, kan je hier een interview volgen met een slachtoffer:

Nadège by karineclaassen

Om deze cirkel te doorbreken is het belangrijk dat dit taboe doorbroken wordt, dat slachtoffers aangemoedigd worden om verkrachters aan te klagen.

Daarom organiseerden NGO Kanyundu en REFED-KATANGA in de maand september 2011 een sensibilisatiecampagne in het Noorden van Katanga, met de fiets!

* De schattingen lopen inderdaad fel uit elkaar. Een studie uit mei 2011 heeft aangetoond dat er per dag meer dan 1100 vrouwen worden verkracht, meer dan 26 keer meer dan oorspronkelijk aangenomen. Alhoewel deze cijfers enigszins betwist worden (zie deze link), is het duidelijk dat dit fenomeen sinds de oorlog een ware plaag geworden is voor de Congolese samenleving, en natuurlijk in het bijzonder voor vrouwen.