Vélo vs Viol: Episode I: Lancering project en reis naar Luena

Het VélovsViol-project is achter de rug ! Het project is vorige week officieel afgesloten tijdens een receptie, aangeboden door het Belgisch Consulaat. Nu volgt de grootste uitdaging : drie weken samenvatten in een beknopt blogverslag :-)

Foto: Sandra Nelles

Om het voor jullie ook wat verteerbaar te maken, een verslag in verschillende episodes.

Vandaag episode 1: Lancering project en reis naar Luena.

Vrijdag 2 september :

Rond de middag komen Sandra (Belgische uit Linter) en Jean-Philippe (Canadees, uit Quebecq) aan op de luchthaven. Voor Sandra is de reis goed verlopen, de bagage van JP is jammer genoeg kwijt geraakt tussen NY en Londen. Een eerste test voor zijn flexibiliteit die hij wonderwel doorstaat ! Na zich geïnstalleerd te hebben ten huize Kahoze, genieten we die eerste avond van een heerlijke Congolese maaltijd 'Chez Joliety', uiteraard in het gezelschap van César en Maguy (de andere Congolese deelnemers) én Maman Bernadette van REFED en Lipopo van ONG Kanyundu.

Zaterdag 3 september :

Op de fiets naar La Brioche voor een hartelijk ontbijt en direct erna koers naar la Halle de l'Etoile voor de voorbereidingen van de officiële lancering van de campagne. Zie ook http://velovsviol.blogspot.com/2011/09/velovsviol-officieel-gelanceerd.html

Na de lancering doen we de laatste inkopen voor de reis naar het binnenland. Voor JP betekent dit : nieuwe, tweedehandskleren kopen op de markt Mzee Kabila.

Zondag 4 september :

We vernemen dat JP's bagage gelocaliseerd is : deze bevindt zich ondertussen in Brussel. Na heel wat rondgetelefoneer naar SN Brussels in Kinshasa en Brussel krijgen we de informatie dat de bagage waarschijnlijk vanavond in Kin kan toekomen. Hoopvol trekken we de namiddag per fiets naar Cote Ouest, waar we aan de rand van het Lac Thsombe een uitwisseling/vorming hebben rond de legale aspecten van sexueel geweld op vrouwen. Met dank aan Maître Léon van de MONUSCO !

Foto: Sandra Nelles

Ik blijf ondertussen in contact met SN Brussels in Kin (mezelf steeds presenterend als JP om de zaken simpel te houden) en verneem rond 23u dat de bagage er toch niet bij is. Ze is in transit in Brussel gebleven. Dat zet ff een domper, want het betekent dat we onze reis moeten uitstellen. We kunnen immers moeilijk vertrekken zonder...

Maandag 5 september :

De verjaardag van Jolie ! Wordt 's avonds uitgebreid gevierd in de Petit Bruxelles.

Ik begin 's morgens opnieuw rond te bellen naar Brussel en Kinshasa. Ik krijg de definitieve bevestiging dat de bagage onderweg is naar Kin en er vanavond zal toekomen. Na wat rondgetelefoneer hier in L'shi, hoor ik van mijn kennis Alain Delattin die piloot is, dat zijn cargomaatschappij dinsdagmorgen om 6u uit Kin vertrekt en de bagage (gratis!) kan meenemen. Als ik s'avonds van zijn collega's in Kin de bevestiging krijg dat ze de bagage hebben gerecupereerd en al op het vliegtuig hebben gezet dat morgenvroeg zal vertrekken, ben ik gerust. We zullen morgen kunnen vertrekken !

Dinsdag 6 september :

's Morgens vroeg nemen JP en ik een taxi naar de luchthaven, waar we opgewacht worden door Alain. Opgelucht stelt JP vast dat zijn bagage nog volledig intact is ! We kunnen bijna niet geloven dat het op de valreep gelukt is om de bagage tot hier te krijgen en vallen elkaar in de armen. Allez, bijna, zo goed kennen we elkaar nog niet :-).

Ondertussen laadt de rest van de ploeg de twee jeeps in. Wonder boven wonder geraakt alle bagage én de passagiers erin. Rond 11u kunnen we eindelijk vertrekken met als bestemming Lubudi, waar we de nacht zullen doorbrengen. Afstand : 346 km ; duur : 12u!

De fietsen in 1 jeep, de rest moet in de andere (Foto: Sandra Nelles)

Geen probleem :-) (Foto: Sandra Nelles)

Er kan meer in een jeepje dan je denkt (Foto: Sandra Nelles)

JP, Cesar, Jolie, Maguy (Foto: Sandra Nelles, die vooraan zat:-)

Op enkele tracasseriën van de wegpolitie in Likasi na, verloopt de reis voorspoedig. Of zo voorspoedig mogelijk als het kan op een weg als deze. De eerste 120 km (tot Likasi) vallen goed mee, de weg is geasfalteerd. Van Likasi tot Guba (een 80 km) is er echter enkel stof, stof en nog eens stof. Dit is de baan die naar Kolwezi en Fungurume leidt, twee grote mijncentra. Dagelijks passeren hier tientallen, misschien zelfs hondertallen trucks die de weg vernielen.

Foto: Sandra Nelles

Stof kruipt waar het niet gaan kan. Foto: Sandra Nelles

Als de foto's nog niet genoeg zeggen, check 'Empire of Dust', de nieuwe film van Bram Van Paesschem maar eens uit. Dit is een zeer mistroostig stuk weg, we voelen allemaal mee met de mensen die langs deze weg wonen en met de fietsers die deze weg moeten trotseren. Ze worden dagelijks (in het droogseizoen) overstelpt met enorme hoeveelheden zeer fijn stof, zo fijn als talkpoeder. Gezond kan dat niet zijn...

Foto: Sandra Nelles

Na Guba kunnen we een 20-tal km genieten van een zeer goede aarden weg, zonder stof en al te veel bulten of gaten. Hier halen we gemakkelijk 60 tot 70 per uur. De laatste 125 km valt onze gemiddelde snelheid echter terug tot 15 tot 20 km/u. Alhoewel het de Route Nationale Nr 1 is, is de weg hier in ongelooflijk slechte staat, niet te beschrijven (voor een indruk tijdens het regenseizoen, zie http://www.youtube.com/watch?v=kkq8YtGG6gI&feature=player_embedded). De enthousiaste reacties van de mensen in de dorpen die we passeren - kinderen die 'Muzungu, Muzungu (Blanke ! Blanke!) of 'Kinkopo, Kinkopo ! (lege blikjes of flessen waarmee ze spelen) roepen terwijl ze achter de jeep aanhollen of volwassenen die ons met veel armgezwaai begroeten – maken echter veel goed. En na een tijdje wordt de staat van de web zo absurd dat het komisch wordt. We liggen dus regelmatig plat van het lachen ! De sfeer zit goed...

Foto: Sandra Nelles

Waar is hier de weg? (foto: Sandra Nelles)

Opgelapte brug over een droge rivierbedding (foto: Sandra Nelles)

Foto: Sandra Nelles

Uiteindelijk komen we rond middernacht toe op onze bestemming : het klooster van de Zusters Benedictijnen in Lubudi waar we na een deugddoende maaltijd allemaal onder de wol kruipen voor een verdiende nachtrust.

Woensdag 7 september

Rond 8 u vertrekken we in Lubudi. Min of meer uitgerust zijn we klaar voor de 75 km die ons scheiden van Luena. Nu het licht is, kunnen we de mooie omgeving van Lubudi ook zien. Het is een cité in de bergen. Levert dus mooie uitzichten op, maar ook een moeilijk parcours : haarspeldbochten op een weg vol met gaten met niet echt uitnodigende ravijnen. De staat van de weg is te vergelijken met wat we gisteren verteerd hebben. Over die 75 km doen we dus ook al gauw 6 uur.

Foto: Sandra Nelles


Een van de weinige wegwijzers (Foto: Sandra Nelles)

Een geïmproviseerde brug over de rivier Kalulu (Foto: Sandra Nelles)

Na een tussenstop bij Chef Kikoma, waar we onze aankomst in zijn chefferie aankondigen en de ploeg voorstellen én waar hij ons een succesvolle campagne toewenst, komen we uiteindelijk rond een uur of 15 aan in Luena. Hier worden we opgewacht door Bernadette, die de zorgen van het huis van de NGO op zich neemt en natuurlijk door Cyrille, de zevende deelnemer én onze gids op het terrein.

Die namiddag doen we niet veel meer dan ons rudimentair installeren, rusten en Luena verkennen.

Op bezoek bij Chef Kikoma 9 (foto: Sanda Nelles)

Donderdag 8 september

Vandaag staat in het teken van de voorbereidingen. César zet de fietsen in orde. JP en Sandra preparen hun foto- en videomateriaal. Jolie en Maguy bereiden de inhoudelijke sessies voor. Cyrille en ik overlopen de laatste logistieke aspecten. Uit beleefdheid passeren we ook langs de Chef de Cité. Hij werpt een sceptische blik op de damens in ons gezelschap, kan maar moeilijk geloven dat zij ook gaan meefietsen. Alhoewel hij ons lof toezwaait, zie ik hem gelijk denken : 'quelles fous!'. In deze warmte (Luena en omstreken zijn bijzonder warm deze tijd van het jaar) op de fiets kruipen om te gaan sensibiliseren rond sexueel geweld op vrouwen :-)

's Avonds laden we de jeep (ook al snel een werkje van 2 uur) zodat we morgen op tijd kunnen vertrekken.